دو روز پیش، هجدهم مهر و دهم اكتبر، روز جهاني مبارزه با مجازات اعدام است و در ايران ما، خبر مي رسد كه نخستين حكم براي فعالان درگيري هاي پس از انتخابات صادر شده است: اعدام!
محمدرضا علي زماني را در جلسات دادگاههاي عجيب و غريب قرون وسطايي كه در دنيا يگانه بود، آوردند و به اعتراف عليه خود واداشتند. دادگاههايي يگانه و بي نظير كه در آن جمع انبوهي از فرزندان و مبارزان انقلاب و نظام در كنار چهره هايي گمنام، بي وكيل و بي حضور رسانه هاي آزاد، بي حضور هيأت منصفه اي كه طبق قانون بايد در بررسي جرايم سياسي حاضر باشد و بي اميدي به دادرسي عادلانه، آمدند تا اعتراف كنند. آنهم نه عليه خود كه بيشتر عليه دو نامزد معترض اصلاح طلبان و عليه اصلاح طلبي.
محمدرضا علي زماني هم يكي از آناني بود كه اعتراف كرد به عضويت در انجمن پادشاهي ايران و نقش گسترده خود و انجمن متبوعش در فراخواندن مردم به آشوبهاي خياباني.
افكار عمومي جامعه آن زمان با ديدن و شنيدن اين اعترافات از خود مي پرسيد كه اين انجمن ديگر از كجا پيدا شده است؟ طرفداران نظام پادشاهي مگر عددي هستند و مگر اصلاً در محاسبات به حساب مي آيند؟ اصلاً به فرض وجود چنين انجمني مگر چند عضو دارد و مگر چقدر امكانات و توان دارد كه در بسيج مردم عليه نظام موفق شود؟ وقتي اين انجمن ناشناخته است، چگونه مي تواند نقشي مهم در به خيابان كشاندن آن جمعيت ميليوني داشته باشد؟
با گذشت زمان، مردم هم نام اين متهم را فراموش كردند و هم نام اين انجمن را كه اصلاً محلي از اعراب نداشت. و جالب آنكه از اين انجمن فرضي و اعضاي ديگرش هم حتي يك اظهار نظر يا بيانيه اعتراضي ديده نشد!!
حالا خبر مي رسد كه حكم اعدامش صادر شده بر اساس همان اعترافاتي كه عليه خود خوانده بود! و البته باز هم انجمنش به دفاعش عكس العملي نشان نداده
به نظر مي رسد اين حكم فقط براي تست زدن افكار عمومي و بالا بردن آستانه تحمل جامعه در شنيدن احكام ديگران صادر شده باشد و اين متهم بيچاره يك ملعبه و قرباني است در اين ميان.
در روز جهاني مبارزه با مجازات اعدام، از خداي صلح و دوستي درخواست مي كنيم كه در اتمام اين بازي هاي زشت ياريمان كند و به امپراطوري دروغ پايان دهد.
آمين.
محمدرضا علي زماني را در جلسات دادگاههاي عجيب و غريب قرون وسطايي كه در دنيا يگانه بود، آوردند و به اعتراف عليه خود واداشتند. دادگاههايي يگانه و بي نظير كه در آن جمع انبوهي از فرزندان و مبارزان انقلاب و نظام در كنار چهره هايي گمنام، بي وكيل و بي حضور رسانه هاي آزاد، بي حضور هيأت منصفه اي كه طبق قانون بايد در بررسي جرايم سياسي حاضر باشد و بي اميدي به دادرسي عادلانه، آمدند تا اعتراف كنند. آنهم نه عليه خود كه بيشتر عليه دو نامزد معترض اصلاح طلبان و عليه اصلاح طلبي.
محمدرضا علي زماني هم يكي از آناني بود كه اعتراف كرد به عضويت در انجمن پادشاهي ايران و نقش گسترده خود و انجمن متبوعش در فراخواندن مردم به آشوبهاي خياباني.
افكار عمومي جامعه آن زمان با ديدن و شنيدن اين اعترافات از خود مي پرسيد كه اين انجمن ديگر از كجا پيدا شده است؟ طرفداران نظام پادشاهي مگر عددي هستند و مگر اصلاً در محاسبات به حساب مي آيند؟ اصلاً به فرض وجود چنين انجمني مگر چند عضو دارد و مگر چقدر امكانات و توان دارد كه در بسيج مردم عليه نظام موفق شود؟ وقتي اين انجمن ناشناخته است، چگونه مي تواند نقشي مهم در به خيابان كشاندن آن جمعيت ميليوني داشته باشد؟
با گذشت زمان، مردم هم نام اين متهم را فراموش كردند و هم نام اين انجمن را كه اصلاً محلي از اعراب نداشت. و جالب آنكه از اين انجمن فرضي و اعضاي ديگرش هم حتي يك اظهار نظر يا بيانيه اعتراضي ديده نشد!!
حالا خبر مي رسد كه حكم اعدامش صادر شده بر اساس همان اعترافاتي كه عليه خود خوانده بود! و البته باز هم انجمنش به دفاعش عكس العملي نشان نداده
به نظر مي رسد اين حكم فقط براي تست زدن افكار عمومي و بالا بردن آستانه تحمل جامعه در شنيدن احكام ديگران صادر شده باشد و اين متهم بيچاره يك ملعبه و قرباني است در اين ميان.
در روز جهاني مبارزه با مجازات اعدام، از خداي صلح و دوستي درخواست مي كنيم كه در اتمام اين بازي هاي زشت ياريمان كند و به امپراطوري دروغ پايان دهد.
آمين.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر